Pozisyon yönetimi bir matematik formülü değildir, insan doğasına karşı bir savaş!

Sözleşme piyasasının acımasızlığı, hiçbir kişinin duasıyla değişmez. Bir geceyi hatırlıyorum, Bitcoin iki saat içinde %15 düştü, pozisyonu yüksek olan bir arkadaşım, iflas ettikten sonra gözleri kızararak tüm varlıklarını N kat sözleşmeye yatırarak geri dönmeye çalıştı.
Bu kumarbaz psikolojisi, bir kasırgada meşale yakmak gibidir; kontrolsüz alevler içinde kül olmaya mahkumdur.
Gerçek tüccarlar, her pozisyonu toplam sermayenin %5'i ile sınırlı tutmayı bilirler, tıpkı çöl yolcusunun su torbasını koruduğu gibi sermayelerini de korurlar.

Pazarın içinde çok fazla kırık zenginlik hayali dolaşıyor. Bazıları, mülkünü ipotek ettirerek yüz kat kaldıraçla "zenginlik özgürlüğü" peşinde koşuyor, bazıları ise tasfiye olduktan sonra çevrimiçi kredileri kullanarak lüks ... kumar oynamaya devam ediyor. Bu kanlı vakaların arkasında, risk kontrolüne karşı bir kayıtsızlık yatıyor.
Wall Street'in yüz yıllık birikiminden gelen "%2 Prensibi", muhafazakârların korkaklığı değil, hayatta kalma bilgeliğidir: Tek bir kaybın toplam sermayenin %2'sini aşmaması, her zaman masada kalmayı garanti eder.

Sözleşme piyasasının en acı gerçeği: burada karanlıkta umut veren teknik göstergeler yok, bir mucize ile durumu tersine çeviren çözümler yok, sadece soğuk ve katı risk hesaplama formülleri var.
Hayatta kalan o trader'lar, piyasalardan daha iyi kendi zayıflıklarını bilenlerdir - stop-loss emirleriyle bir ağ örer, niceliksel stratejilerle setler inşa ederler ve arzuların selinde, aydınlık bir alanı korurlar.
Belki gerçek servet sırrı, "öz disiplin" kelimesinin kıvrımlarında gizlidir.